The fool on the hill

Ik heb net boodschappen gedaan op het Gelderlandplein in Amsterdam. Ik fiets de weg naar huis die ik al honderden keren heb afgelegd en maak het leuk door liedjes te zingen. Het enige dat ik kan bedenken is 'Lady Madonna' van de Beatles. Stom liedje. Ik ken de tekst ook niet. Ken ik leuke liedjes van de Beatles? Oh ja, the fool on the hill. De tekst zat nog ergens diep achter in mijn hoofd, dus vrolijk zingend fiets ik verder.

"Day after day, alone on the hill
The man with the foolish grin is keeping perfectly still
But nobody wants to know him
They can see that he's just a fool
As he never gives an answer
But the fool on the hill
Sees the sun going down
And the eyes in his head
See the world spinning around"

Verder weet ik het ook niet, dus ik voeg er wat tralala aan toe. Ik nader de kalfjeslaan. Mooi groen is het hier, mooi is de hele wereld die die fool steeds bekijkt. Tralala. Op een bankje zitten twee tienermeisjes. Ze kijken verbaasd op en besluiten me dan uit te gaan lachen. Hahaha! Met nawijzende vinger. Er is niemand om te kijken waar ze op wijzen, dus nuttig is het niet. Ik laat mijn humeur lekker niet verpesten. Maar weet opeens ook niks meer te zingen.

26 juli 2004 | 17:56 | categorie: vandaag
Reacties

Ik zit al een hele tijd met het nummer 'moppie' van Lange Frans en Baas B in mijn hoofd. GATVER!!

Geplaatst door B-art op 27 juli 2004 om 09:29

Het is juist leuk dat die meisjes erom lachen. Wanneer jij spreekt over "ik laat mijn humeur niet verpesten" is het eigenlijk andersom en jij die hun humeur verbetert.

Geplaatst door Pim op 27 juli 2004 om 14:14

Ik vind zulke meisjes altijd een beetje jammer eigenlijk. Maar je hebt helemaal gelijk, zulk een humeur kan niet door jammerlijke meisjes verpest worden :).
Ik houd ook erg veel van die momenten waarop de wereld mooi.

Fijn dat je weer terug bent trouwens.

Kus Eef

Geplaatst door Eefje op 27 juli 2004 om 15:50

meestal wijs ik lachend terug.
laatst vroeg een meisje 'mag ik een lift?'
jahoor zei ik en stopte. 'spring maar achterop!' toen begon het hele groepje jongens en meisjes hard te giechelen en een jongen die durfde wel. 'waar wil je naartoe?' was mijn vraag. maar hij sprong alweer af, terug naar zijn vrienden. we hadden naar het strand kunnen gaan en de fool on the hill kunnen zingen en zwemmen in ons ondergoed en praten over de kleur van de lucht, dat was vast leuk geweest. maar dan had ie later aan zijn vrienden moeten vertellen waarom ie weg ging. daar zou ik ook geen antwoord op weten.

Geplaatst door marijke op 28 juli 2004 om 15:03