Lekke band

's Middags besluit ik opeens dat ik tòch 's avonds auditie wil doen voor dat ene koor. Eerder had ik mezelf wijsgemaakt dat ik ook best eerst kon gaan kijken en dan later alsnog auditie doen. Maar nee, actie, vandaag!

Dus ik bel weer met iemand van het bestuur ("ja weer met Hanna, ik belde net ook al, en ik heb me bedacht, maak ik meer kans als ik straks al auditie kom doen?"). De iemand belt mij terug als ik net sta te pinnen in de supermarkt: om 21 uur 40 kan ik komen. Oh jee. Nou kan ik niet meer terug. De rest van de avond ben ik zenuwachtig.

Ruim op tijd vertrek ik. Als ik wegfiets vind ik mijn achterband wel erg zacht. Jawel, lek! Wat een timing. Met de tram dan maar. Maar dan kom ik te laat. En mijn telefoon ligt op mn kamer. Ik haal de telefoon, zodat ik nog kan melden dat ik te laat kom. Stress! Nou gaat het vast mis.

Op weg naar de tram zie ik de fiets van een vriend staan. Ik bel hem snel: mag ik je fiets lenen? Dat mag. In een noodvaart fiets ik naar de stad, en met een heel rood hoofd kom ik er aan, om 21 uur 39. Gelukkig mag ik een paar minuten bijkomen.

Het resultaat: een plekje op de wachtlijst. Volgende week hoor ik of ik komend seizoen mee mag zingen.

3 september 2004 | 10:02 | categorie: vandaag