Tussen Burgos en LeónZe noemen het ook wel de Meseta, of de Spaanse Hoogvlakte. In mijn reisgidsje staat dat sommige pelgrims tussen de grote steden Burgos en León de bus nemen omdat dit gebied bekend staat om zijn eentonigheid, en dat is natuurlijk saai. Ik vind er niks saais aan en eentonig is het ook niet. Vlak, dat wel. En koud als de wind flink waait. Maar elke dag, elke uur, elke minuut ziet er anders uit. Omdat je je lopend verplaatst ten opzichte van je omgeving. Morgen denk ik León te bereiken. Vanaf daar is nog zo´n twee weken naar Santiago. Een raar idee. In Burgos was ik ongeveer op de helft van mijn tocht. Echt besef van de dagen heb ik niet, maar in mijn reisdagboek zie ik de tijd voorbij gaan en de kilometers optellen. Hoever je nog precies moet is altijd een grote vraag. Iedere provincie of gids lijkt zijn eigen telling aan te houden. Gisteren vertelde de pijl naast een bar me ´nog 315 km´ en even verder op stond op een ander bord 380. Als ik er ben, dan is het 0. En tot die tijd vlegt de ene kilometer voorbij en de andere duurt een eeuwigheid.
Ik heb steeds minder te zeggen. Reacties
Wat heerlijk om zo af en toe weer een stukje van je te lezen Hanna! Je weet de dingen weer (/nog steeds) mooi en treffend te beschrijven. Had al eerder een berichtje voor je gedropt, maar die was ineens kwijt (story of my life haha). Goede wandelreis! Liefs van Fieke Geplaatst door Fieke op 22 april 2013 om 21:19Een oude vriend filosofeerde zo'n 50 jaar geleden in onze klas dat 'het Niets niet niks is'. Gelach. Ik begreep het ook niet echt. Maar Hanna die nadenkt in/op/over de Meseta: de oude vriend had toch gelijk, denk ik nu. p Geplaatst door p op 22 april 2013 om 23:15"Als ik er ben, dan is het nul". Een prachtige zin, waarin de betekenis van de pelgrimstocht verscholen zit. Niet Santiago, maar de weg is het doel. Toch Roy? Mooie foto ook! Geplaatst door HDH op 24 april 2013 om 11:01Hoi Hanna, |
