Pff de mensen

Ik sta in de lift in mijn flat, net terug van het café, als ik mij opeens weer realiseer dat ik mijn sleutels was vergeten. Oei. Gelukkig heb ik een nog wakkere huisgenoot. Dus nu zit ik op mijn kamer achter de computer, midden in de nacht. Ik luister naar het onderstaande liedje dat we met het popkoor zingen (Mae, je hebt wat gemist!) en dat ik volgende week ook als solo-liedje ga zingen.

Tot zover het opkrikken van het dagboek-gehalte van mijn blog. Daar had ik namelijk zin in, en soms mag je best doen waar je zin in hebt. Zoals bijvoorbeeld het uberhaupt bijhouden van een log. Ik ga wat mensen uit mijn omgeving quoten:

- 'ja, ik ging eens kijken op je site, maar ik vond het echt debiel. dat je naar engeland ging en met welke vlucht en omdat je zin had om overal van weg te gaan enzo. dat schrijf je toch niet op? ben nooit meer terug geweest'
- 'pas op wat je zegt in de keuken hoor, ze schrijven het op'
- 'een weblog? dat is toch een dagboek op internet? zou ik noooit doen'
- 'oh'
- 'joh, zit je nog niet genoeg achter de computer? het kost vast ook veel tijd'

Allemaal lieve mensen overigens. Maar, het zijn maar mensen met een mening en zolang ze geen last hebben van wat ik doe mag ik best doen wat ik wil.

Dus wat zeggen Nieske en ik dan? Pff de mensen. Inderdaad.

Tori Amos - Winter

25 maart 2004 | 01:32 | categorie: meta