Wasvrouwen in Wa

In de bergen bij Pisac

Maart roert zijn staart

De wereld is wit en stil.

De eend snapt er niks van.

Kunst op het vu-terrein met bevroren water.

Ook studenten maken sneeuwpoppen.

Eén seconde voordat de sneeuwbal tegen mijn camera kwam.

Vandaag is het anders. Iedereen schuifelt rond, de voetgangers op de weg en de fietsers op de stoep. Na de sneeuw die maar blijft vallen, hoe lang je je hoofd ook omhoog houdt, vind ik de gedempte geluiden van de wereld misschien nog wel het mooiste.

Hier en daar een gil om een raak gegooide sneeuwbal. Verder die stilte.

K's choice - A sound that only you can hear

In mijn kamer

Ik had dus enorm grondig mooi opgeruimd, maar het effect heeft door het studeren niet stand kunnen houden. Man wat geeft dat een papiertroep!

De krant valt niet onder troep. Dat boek ook niet.

Kerstsfeer op de koelkast.

Groen en bruin in Amsterdam

Lekkerder dan het lijkt

Het is leuk hoor, een fototoestel. Maar het zorgt er ook voor dat je van de onzinnigste dingen foto's gaat maken.

Neem net. Ik maakte voor mezelf een lekkere smoothie/fruithapje of welke naam je het maar wil geven. Ik sneed een banaan, een kiwi en een handvol aardbeien in stukjes, zette de blender erop en voegde daarna nog wat sinaasappelsap toe. Dat zag er lekker uit! Oh. Dan moet ik misschien even een foto maken.

Met het volgeschonken glaasje loop ik naar buiten. Het is een kikkerglas, niet zo leuk voor op de foto. Overgieten? Gaat wat ver. Glas op de rand van mijn balkon. Een foto. Nee, van de andere kant, anders staat het glas in de schaduw. Nog een keer, van wat dichterbij. Weer binnengekomen blijken de foto's niet zo mooi. De kleur klopt niet. Er zit een raar donker vlak op het oppervlak.

Het was evengoed heerlijk.

Nada Surf - Treading water

Nederland in spiegelbeeld

Omdat ik zo ontzettend slecht weet waar welke plaats ligt in Nederland kreeg ik van mijn moeder een spoorwegenkaart uit een oud spoorboekje mee om ergens op te hangen. Ik besloot dat in de badkamer wel een goed idee was. Dus nu bekijk ik Nederland met al haar gekke stations als ik mijn tandenpoets.

Afgelopen weekend maakte ik in mijn schoonmaakwoede (zeldzaam maar grondig) de badkamerspiegel schoon en keek er eens goed in. Wat zag ik? Nederland in spiegelbeeld! En het lijkt niet eens op Nederland. Ook niet een beetje. Die rare vorm die we zo gewend zijn om te zien en te herkennen verwordt tot alleen maar een rare vorm.

Dus meestal kijk ik maar weer gewoon naar de kaart. En zie mezelf aanstaande vrijdag van Amsterdam Zuid WTC naar Leeuwarden reizen. En op een bus stappen die naar Lauwersoog rijdt. En dan met een bootje varen naar dat vlekje dat Schiermonnikoog moet voorstellen. En dan fietsen rond de Westerplas die er niet opstaat, maar die ik er wel bij heb getekend. En van de Kobbeduinen afspringen, dat stipje ergens rechts van het midden.

Grijs groen blauw

Daar en toen

Waar de koeien je voor de fiets lopen

Zoek de horizon

Hoeveel kleuren groen verkopen jullie?

Later wordt dit een duin

Takje

Tja, daar stond ik dan, met mijn mooie nieuwe fototoestel. Foto's maken! Maar waarvan? De absoluut niet opgeruimde staat van mijn kamer hoefde ik niet zo nodig vast te leggen. Op mijn balkon dan maar. De boom voor mijn kamer: klik. De flat aan de overkant: klik. Beetje donker. Oh leuk, negatief-optie: klik. De resultaten van dit willekeurige geklik van de eerste week heb ik al eens laten zien. Leverde leuke reacties op: 'ehm, misschien moet je nog wat oefenen, ik vind het niet heel mooi'. Leuk was dat, want het was niet bedoeld om te laten zien wat voor moois en scherps ik al kon.

Nee, ik besloot tot een project. Ik ben goed in projecten plannen. Project herstructeren vuile was is een mooi voorbeeld, maar ook project mensen-vertellen-dat-meisjes-ook-leuk-zijn of project meer fruit eten. De vele niet uitgevoerde projecten houd ik hier voor me. Het gaat nu om project takje.

Half april op mijn balkon viel mijn blik op een takje van de boom voor mijn kamer. De meeste blaadjes zaten nog in de knop, en sommige piepten er al uit. Ik was toen erg 'into de lente' (hoe zeg je dat? ik vond het leuk dat het lente werd. ik vond al die ontluikende natuur mooi en bijzonder en een wonder. ik was blij en verliefd. nog steeds hoor) en besloot het takje te vervolgen.

Takje op 15 april:

Een week later herinnerde ik me mijn project en fotografeerde het verkeerde takje. Helaas. Veel verandering was er trouwens nog niet ten opzicht van takje 1 dus het is niet vreselijk erg. Nog een week later maakte ik weer een foto.

Takje op 27 april:

Kijk nou, de blaadjes komen al een beetje uit! Leuk. Nu gaat het vast hard, dacht ik nog. Niet weer een week wachten. Maar oh jee. Toen kwam Schiermonnikoog. En toen kwam ik weer terug. En toen maakte ik weer een foto van het takje.

Takje op 6 mei:

Allemaal blaadjes! Ik ben een beetje verontwaardigd. Kon die boom niet wachten, als niet met de hele boom dan in ieder geval met dit takje? Het gaat te snel! Stiekem ook wel leuk trouwens. Mijn hele uitzicht is groen.

Als de verandering de moeite waard is maak ik nog eens een foto. En volgend jaar ga ik gewoon elke ochtend op mijn balkon staan. Ik moet en zal het eens vastleggen, die lente.

Panacea - Airborne

Na een week fotograferen

Negatief negatief

Als je het zo bekijkt is geneeskunde al minder saai

Wow, mijn uitzicht

Mooi bewogen is niet lelijk

Mooi onscherp is ook niet lelijk

Hij stond niet op zwart-wit

In mij is mijn kamer, maar buiten zijn de bomen

Dredg - Traveling trought the arctic cold we search for the spirit of Yuta